Alweer op de helft..
Blijf op de hoogte en volg Monique
28 April 2014 | Indonesië, Jogjakarta
Gelukkig helpen sommige mensen me er nog aan herinneren dat een nieuw reisverslag geen overbodige luxe is, ik zal geen namen noemen hoor mam. Toch fijn dat ze me hier op blijven attenderen, zodat ik zo nu en dan toch een reisverslag op internet blijf zetten. Anders zou ik het zomaar uit kunnen blijven stellen tot ik weer terug in Nederland ben, ik verveel me hier namelijk nog steeds niet. Deze week ben ik (helaas) alweer halverwege mijn reis. We moeten nu nog tot 14 juni stage lopen en naar school. Gedurende deze tijd hebben we ook nog 1 tussenweek die ik doorbreng in de jungle van Sumatra tussen de olifanten en orang-oetans. Voor de liefhebbers onder ons een samenvatting van mijn agenda de komende 3 maanden: 2 weken school, 9 dagen Sumatra, 4 weken school en als klapper op de vuurpijl; 6 weken rondreizen!
De tijd begint dus al duidelijk te korten en qua planning zit het nog behoorlijk vol. Afgelopen week hebben we afscheid genomen op onze, inmiddels ‘oude’, stageschool. Onze universiteit had namelijk ook nog met een andere basisschool afgesproken dat wij Engelse lessen zouden komen geven. Het was natuurlijk niet leuk om afscheid te nemen op een plaats waar je je thuis voelt, de kinderen aan je gewend zijn en jij aan de kinderen gewend bent. Wel fantastisch als dan de kindjes uit je klas je met tekeningen, zelfgemaakte ‘vriendschapsarmbandjes’ en versierde schelpen komen verrassen. Gelukkig stond er wel weer een nieuwe uitdaging op ons te wachten. Op de nieuwe stageschool, waar we vandaag begonnen zijn, hebben de kinderen al 3 jaar geen Engels meer gehad. Ik geef hier 3 dagen in de week les in Grade 2 (ongeveer 8 jaar) en hebben dus nog nooit Engels gehad. Vanmorgen werden we al warm ontvangen door alle kinderen die een handje van je willen, naar je zwaaien, roepen en handtekeningen komen vragen. Al vond ik het lastig een eerste les in elkaar te knutselen zonder enige observatie, het was súper. Een kleiner klasje, 26 kleine aapjes. Ook dit keer was er weer geen leerkracht aanwezig in de klas toen ik kwam om mijn Engelse les te geven. In tegenstelling tot de vorige stageschool, waren ze hier muisstil. De kinderen corrigeerde elkaar op een prettige manier en ik heb me helemaal niet bezig hoeven houden met de sfeer in de klas. Deze basisschool staat in een iets armere wijk dan onze vorige stageschool. Ik merkte vandaag meteen dat de kinderen nog veel gemotiveerder zijn om te leren en echt open staan om van mij te leren. Voor vandaag had ik het onderwerp ‘parts of the body’ gekozen. Ze laten ons helemaal vrij in de onderwerpen en in de invulling van de les. Zo heb ik vandaag bijvoorbeeld een leerling op een groot wit vel laten liggen en zijn contour vervolgens overgetrokken. Samen zijn we gaan kijken naar de onderdelen van het lichaam en deze er in het Engels natuurlijk bij geschreven. We hebben een klassikale memory gespeeld over de lichaamsdelen en het liedje ‘head, shoulders, knees and toes’ aanleren kon natuurlijk niet ontbreken. Ik kijk nu al uit naar woensdag, dan ben ik weer bij de kids!
Ook is Patrick, onze leerkracht van de pabo te Tilburg, bij ons op bezoek geweest en (gelukkig) ook alweer weg. Haha grapje Patrick! Leuk om bezoek te krijgen en hem te laten zien hoe ons leventje er hier uit ziet. Zo is hij bijvoorbeeld op stage komen kijken en mee naar school en de Borobudur geweest. De Borobudur was indrukwekkender dan ik had verwacht en is dan ook de bekendste tempel in Indonesië. Hier waren alleen wel weer héél veel mensen die met ons op de foto wilden, wat na een tijdje wel gaat vervelen. Gelukkig hebben we ondanks de tussenstops voor de vele selfies, toch 7 rondjes in de hitte kunnen lopen over de bovenste rondgang. Hierna mag je schijnbaar een wens doen, altijd het proberen waard!
Inmiddels heb ik ook onder het motto ‘never try never know’ een bezoekje aan de kapper gebracht. M’n haar leek wel erg dood en duf te worden. Met kauwgomballenshampoo werd mijn haar eerst lekker gewassen en daarna heb ik geprobeerd duidelijk te maken dat de puntjes eraf voldoende zou zijn. Ze begon keurig te knippen en een goed begin leek het halve werk. Dit was dit keer niet helemaal het geval. Nadat ze de puntjes geknipt had begon ze een kwartier te föhnen, te borstelen en met haar vingers te proberen van mijn krullen stijl haar te trekken. Met een stijltang wil het me soms nog wel lukken, maar op deze manier zag ik geen kans van slagen. Ik zag al een behoorlijk vogelnest op mijn hoofd ontstaan maar ik dacht: ‘Laat maar gaan, ze doet ook haar best’. Ze begon opnieuw met knippen, weer een laagje puntjes eraf. Ook daarna begon ze weer opnieuw met kammen en mijn krullen eruit proberen te trekken. Het was wel te merken dat er hier weinig mensen zijn met krullend haar. Het resultaat mocht er zijn: een vogelnest op mijn hoofd en iets korter dan gewenst. Ach, het groeit hier als kool dus tegen die tijd dat ik terug ben, zie je er niks meer van.
Verder gaat eigenlijk alles nog steeds zijn gangetje en raakt er veel gewend. Als je bijvoorbeeld je handdoek naar de wasserette brengt weet je dat je een theedoek terug krijgt. Wanneer je de weg niet zeker weet en je maar door blijft rijden, kan het gebeuren dat je Yogyakarta al uit bent gescooterd. Ook wanneer je zin hebt (komt niet meer heel vaak voor) in een nasi-hap, kun je bij de Mac terecht. Wanneer je onderweg een klapband krijgt, zul je moeten lopen naar de dichtstbijzijnde bandenplakkermeneer. Allemaal dingen die wel wennen. Gelukkig heeft hier niemand haast en neemt iedereen de tijd overal voor. Ik dus ook.
Erg leuk trouwens om de reacties op mijn reisverslagen te lezen, bedankt daarvoor. Ook daar geniet ik heel erg van.
Een dikke knuffel!
Think positive & positive things will happen.
De tijd begint dus al duidelijk te korten en qua planning zit het nog behoorlijk vol. Afgelopen week hebben we afscheid genomen op onze, inmiddels ‘oude’, stageschool. Onze universiteit had namelijk ook nog met een andere basisschool afgesproken dat wij Engelse lessen zouden komen geven. Het was natuurlijk niet leuk om afscheid te nemen op een plaats waar je je thuis voelt, de kinderen aan je gewend zijn en jij aan de kinderen gewend bent. Wel fantastisch als dan de kindjes uit je klas je met tekeningen, zelfgemaakte ‘vriendschapsarmbandjes’ en versierde schelpen komen verrassen. Gelukkig stond er wel weer een nieuwe uitdaging op ons te wachten. Op de nieuwe stageschool, waar we vandaag begonnen zijn, hebben de kinderen al 3 jaar geen Engels meer gehad. Ik geef hier 3 dagen in de week les in Grade 2 (ongeveer 8 jaar) en hebben dus nog nooit Engels gehad. Vanmorgen werden we al warm ontvangen door alle kinderen die een handje van je willen, naar je zwaaien, roepen en handtekeningen komen vragen. Al vond ik het lastig een eerste les in elkaar te knutselen zonder enige observatie, het was súper. Een kleiner klasje, 26 kleine aapjes. Ook dit keer was er weer geen leerkracht aanwezig in de klas toen ik kwam om mijn Engelse les te geven. In tegenstelling tot de vorige stageschool, waren ze hier muisstil. De kinderen corrigeerde elkaar op een prettige manier en ik heb me helemaal niet bezig hoeven houden met de sfeer in de klas. Deze basisschool staat in een iets armere wijk dan onze vorige stageschool. Ik merkte vandaag meteen dat de kinderen nog veel gemotiveerder zijn om te leren en echt open staan om van mij te leren. Voor vandaag had ik het onderwerp ‘parts of the body’ gekozen. Ze laten ons helemaal vrij in de onderwerpen en in de invulling van de les. Zo heb ik vandaag bijvoorbeeld een leerling op een groot wit vel laten liggen en zijn contour vervolgens overgetrokken. Samen zijn we gaan kijken naar de onderdelen van het lichaam en deze er in het Engels natuurlijk bij geschreven. We hebben een klassikale memory gespeeld over de lichaamsdelen en het liedje ‘head, shoulders, knees and toes’ aanleren kon natuurlijk niet ontbreken. Ik kijk nu al uit naar woensdag, dan ben ik weer bij de kids!
Ook is Patrick, onze leerkracht van de pabo te Tilburg, bij ons op bezoek geweest en (gelukkig) ook alweer weg. Haha grapje Patrick! Leuk om bezoek te krijgen en hem te laten zien hoe ons leventje er hier uit ziet. Zo is hij bijvoorbeeld op stage komen kijken en mee naar school en de Borobudur geweest. De Borobudur was indrukwekkender dan ik had verwacht en is dan ook de bekendste tempel in Indonesië. Hier waren alleen wel weer héél veel mensen die met ons op de foto wilden, wat na een tijdje wel gaat vervelen. Gelukkig hebben we ondanks de tussenstops voor de vele selfies, toch 7 rondjes in de hitte kunnen lopen over de bovenste rondgang. Hierna mag je schijnbaar een wens doen, altijd het proberen waard!
Inmiddels heb ik ook onder het motto ‘never try never know’ een bezoekje aan de kapper gebracht. M’n haar leek wel erg dood en duf te worden. Met kauwgomballenshampoo werd mijn haar eerst lekker gewassen en daarna heb ik geprobeerd duidelijk te maken dat de puntjes eraf voldoende zou zijn. Ze begon keurig te knippen en een goed begin leek het halve werk. Dit was dit keer niet helemaal het geval. Nadat ze de puntjes geknipt had begon ze een kwartier te föhnen, te borstelen en met haar vingers te proberen van mijn krullen stijl haar te trekken. Met een stijltang wil het me soms nog wel lukken, maar op deze manier zag ik geen kans van slagen. Ik zag al een behoorlijk vogelnest op mijn hoofd ontstaan maar ik dacht: ‘Laat maar gaan, ze doet ook haar best’. Ze begon opnieuw met knippen, weer een laagje puntjes eraf. Ook daarna begon ze weer opnieuw met kammen en mijn krullen eruit proberen te trekken. Het was wel te merken dat er hier weinig mensen zijn met krullend haar. Het resultaat mocht er zijn: een vogelnest op mijn hoofd en iets korter dan gewenst. Ach, het groeit hier als kool dus tegen die tijd dat ik terug ben, zie je er niks meer van.
Verder gaat eigenlijk alles nog steeds zijn gangetje en raakt er veel gewend. Als je bijvoorbeeld je handdoek naar de wasserette brengt weet je dat je een theedoek terug krijgt. Wanneer je de weg niet zeker weet en je maar door blijft rijden, kan het gebeuren dat je Yogyakarta al uit bent gescooterd. Ook wanneer je zin hebt (komt niet meer heel vaak voor) in een nasi-hap, kun je bij de Mac terecht. Wanneer je onderweg een klapband krijgt, zul je moeten lopen naar de dichtstbijzijnde bandenplakkermeneer. Allemaal dingen die wel wennen. Gelukkig heeft hier niemand haast en neemt iedereen de tijd overal voor. Ik dus ook.
Erg leuk trouwens om de reacties op mijn reisverslagen te lezen, bedankt daarvoor. Ook daar geniet ik heel erg van.
Een dikke knuffel!
Think positive & positive things will happen.
-
28 April 2014 - 16:41
Mama...........hahaha:
Hallo meisje, gelukkig ben je al op de helft..................Geintje.
Maar super leuk om weer een verhaal van je te lezen. Al aan je boek begonnen???
Ik zal zorgen dat ik een pan nasi klaar heb als je thuis komt.
Dikke kus. -xxx- -
28 April 2014 - 16:54
Hanneke:
Hey Monique'ske!
Weer een leuk stuk met leuke foto's! Ik mis alleen een foto van je vogelnestje ;)
Jammer dat je bij die oude school weg moet, maar er is helemaal niks mis met een nieuwe uitdaging. Op de foto's te zien zijn die kids super blij met jouw komst! Maar waarschijnlijk maar half zo blij als wij wanneer jij weer thuis komt, ;) Grapje hoor!!
Geniet er nog lekker van meske en pas op in de jungle met al die apen..Want: Soort zoekt soort he ;)
Dikke kussen, xxx -
28 April 2014 - 17:03
Eefje:
Ha mona!
Wat een leuk verhaaltje weer! En ik ben stiekem ook wel benieuwd naar een foto van je vogelnestje ;). Fijn dat de kindjes (lees: aapjes) zo goed naar je luisteren! Ze zullen wel blij zijn met zo'n juf als jou! Succes op de nieuwe school en ik spreek je!
Kussie -
28 April 2014 - 17:58
Jose:
Hoi Monique,
Wat leuk om reisverslagen van je te lezen en wat fijn dat je daar zo aan het genieten bent! Een aanvulling op je les over lichaamsdelen is om op post-its de kinderen woorden te laten schrijven en deze op de juiste lichaamsdelen te laten pakken! Lekker actief en een leuke les!
Geniet ervan! -
28 April 2014 - 19:25
Gerrie:
En hoe is t met het vogelnestje kijk maar uit dat ze het niet voor n echt gaan gebruiken . Moet je nog kost en inwoning gaan vragen. Het is weer een gezellig riesverslag. Ik hoop dat je been weer genezen is . Nou meid nog veel plezier en hopend nog meer reisverslagen.
groetjes Martien en Gerrie
-
28 April 2014 - 19:25
Simone:
Hee zusje,
Toch leuk om ook zo weer wat van je te horen en dingen te lezen die ik nog niet wist! Haha ik moest wel lachen over de handdoeken die in theedoeken veranderen! En inderdaad je vogelnestje.. Niks van te zien op de foto's! Sterker nog, je ziet er echt goed uit! Helemaal gelukkig!
Jammer voor jou dat je al op de helft bent, gelukkig voor ons :)
Kusje van je zusje! -
28 April 2014 - 22:57
Elia:
Hey Monique,
Bij tilburg zingt hadden we ook nog een andere versie van hoofd schouders knie en teen, ging weer over andere lichaamsdelen, is misschien ook nog iets om de kinderen te leren..
die foto's !! Ik wist niet dat je zo'n lef hebt met die enge beesten.
Wel goed uit blijven kijken hè ? En nog heel veel plezier, en dan hoop ik dat het aan het eind niet tekort geweest is voor jou dan.
Groetjes !!! Elia/Wim (bijna abraham;-)) en onze vakantievierende kindjes -
29 April 2014 - 03:45
Patrick:
Blij dat ik weer weg ben?! Wacht maar, ik kom er meteen weer aan. Zet de barracuda maar vast klaar. ;-)
Dank voor de mooie tijd en lekker doorgaan daar.
Patrick -
29 April 2014 - 09:36
Papa:
Mooi verhaal weer Monique.Geniet er nog ff lekker van
drie maanden zijn zo weer om ! En blijf alstublieft
voorzichtig. xxxxxxxxxxxxxxPapa -
29 April 2014 - 09:48
Margot:
Ha Monique,
Wat een verschil met de eerste school. Fijn dat je gewoon meteen tijd kunt besteden aan de waardevolle lessen Engels, voordat je eerst heel je klas nog op orde moet krijgen. Die meiden kijken je echt vol adoratie aan.
Monique, jij bent al op de helft, over 4 weken ben ik ook al op de helft. Wat gaat het snel als je bijzondere dingen meemaakt! Hopelijk heb je een prachtige wens gedaan na 7 rondjes en komt hij uit voor jou.
xx -
29 April 2014 - 14:22
Peetoom:
Jammer van die paarse hoofddoek Monique, is je kapsel dan echt mislukt ?
Dat die kindjes naar jou luisteren is voor mij geen verrassing hoor.
Als je bij ons begint te praten, valt daar ook mijn mond bij open..
En jouw behoefte om te knuffelen is er nog steeds zo te zien.
Als den ome niet in de buurt is, pak je gewoon een ander 'beest'.
See You !
x
-
29 April 2014 - 16:45
Elly:
Ha kleine kraai, wat een leuk verslag weer van al je belevenissen, we hebben het weer met veel plezier gelezen en je foto's bewonderd. Je ziet er geweldig uit, je bent zo bruin als een nikkertje.
liefs wout en elly -
02 Mei 2014 - 19:07
Ingrid:
Hoi Monique,
Leuk om je verhaal weer te lezen, het schrijven gaat je goed af. Je agenda voor de komende 3 maanden is ook niet verkeerd, wel vol te houden denk ik ! Geniet nog van de mooie dingen die nog komen gaan.
Veel plezier nog !
Groetjes uit Tilburg.
Ingrid -
06 Mei 2014 - 11:25
Annemie :
Hé lieverd.
Zou die nasi van mama net zo lekker smaken als daar in dat verre land........zet voor mij dan maar een bordje bij !!! Zie ik jou ook gelijk.........
het zal je hier natuurlijkhet beste smaken.....met alle Huijberkes weer om je heen.
Nog een fijne tijd meid. Maak een mooie rondreis en nog heel veel meer mooie foto's.
Liefs uit de Biest. XXXXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
