Achteraf is mooi wonen - Reisverslag uit Jogjakarta, Indonesië van Monique Huijbers - WaarBenJij.nu Achteraf is mooi wonen - Reisverslag uit Jogjakarta, Indonesië van Monique Huijbers - WaarBenJij.nu

Achteraf is mooi wonen

Blijf op de hoogte en volg Monique

02 Juni 2014 | Indonesië, Jogjakarta


Van ons één-na-laatste weekend in Yogyakarta moesten we natuurlijk wel gaan genieten. Een dagje en nachtje naar het strand, zo’n 1,5 uur scooteren hier vandaan. Heerlijk genoten van de zon, het strand en de mensen die nog steeds niet begrijpen dat wij geen 500 keer op een dag op de foto met een Indonees willen. Inmiddels begrijpen sommigen van hen het denk ik al wel.. Tegen de avond gingen we onze bekende kampung maar weer eens opzoeken om lekker te eten en te slapen. Dit ritje had ik achteraf liever overgeslagen. Maar achteraf is mooi wonen, hè Katrijn? Onderweg raakte ik met mijn scooter in de berm en wilde ik natuurlijk terug sturen, het asfalt op. Deze scooter, die we 2 weken geleden spiksplinternieuw hadden gekregen met maar liefst 9 kilometer op de teller, vond dat schijnbaar geen strak plan. BAM. Daar lag ons Monique’ske, het Indonesisch asfalt te kussen. Nu weet ik in ieder geval dat het geen aanrader is en ja, ik heb er spijt van. ‘Liever spijt van de dingen die je deed dan van wat je straks niet weet’.

Over de ernst van de schade.. het had erger gekund. M’n wreef en knie liggen flink open en verder wat schaafwonden op m’n teen, voet, kuit en bovenbeen. Ook mijn handjes zijn over de grond geschaafd en in m’n gezicht heb ik aan één kant wat rouge. Een blauw plekje wat gelukkig alweer weg aan het trekken is. Oh, ik zou bijna het ergste vergeten. De nagellak van mijn grote teen is ook geschaafd. Gelukkig weet ik nog van mijn kaki goreng hoe je moet douchen zonder dat je rechterbeen nat wordt. En als ik nu moest kiezen om iets te laten amputeren, dan zou het ook zeker mijn rechterbeen zijn. Eerst mijn kuit verbrand aan de uitlaat, op Sumatra mijn grote teen flink gestoten waar ik nog steeds last van had, vorige week zat ik bij Jente achter op de scooter en reed ze iets dicht ergens langs waardoor mijn slipper in mijn voet gegraveerd werd en nu is het helemaal één groot circus.

Met een been vol bloed waar de vliegen al van kwamen snoepen ben ik toch maar doorgereden naar de Kampung. Ik moest het wel snel schoon gaan maken en ik had best veel pijn. Gelukkig nam Parno, de man van ons huisje, me direct mee naar een dokter. Dit was niet al te ver weg en hij heeft de wonden voor me schoon gemaakt en de ergste afgeplakt. Nu strompel ik dus een beetje rond en gaat alles 100% op z’n Indonesisch; sloom. Maar gelukkig hebben we ook geen haast.

Verder gaat hier eigenlijk alles zijn gangetje. We zijn school aan het afronden en lopen ook al geen stage meer. Voor school moeten we wat Engelse verslagen maken, een presentatie en vandaag had ik een soort eindgesprek op school. Ging goed. Verder geen heel druk programma meer in Yogyakarta. We hebben nog wel een aantal lessen en een afscheidsceremonie. Voor aanstaande donderdag hebben we een BBQ georganiseerd voor alle leerkrachten en tutoren. We zijn dus veel aan het afsluiten en moeten bijna afscheid gaan nemen. 11 juni is ons programma hier namelijk al afgelopen en gaan wij Yogyakarta verlaten.

Ondertussen hebben we natuurlijk ook al een klein beetje reisplannen gemaakt. We vliegen op 15 juni van Jakarta naar Cambodja. Rond de 12e willen we richting Jakarta gaan. Dan kunnen we in de hoofdstad van Indonesië ook nog even rond dwarrelen (en vooral shoppen denk ik). Daarna zijn de plannen om door Cambodja naar Laos te reizen. Via Laos willen we helemaal naar boven en oversteken naar Vietnam. Langs de kust van Vietnam kunnen we weer afdalen en vanuit daar willen we nog een ticket naar Bali boeken. In Bali kunnen we ons half jaar (waarin ik enorm zelfstandig, uhum, ben geworden) mooi en relax afsluiten. Vanuit Bali moeten we nog wel terug naar Yogyakarta omdat we vanuit hier (31 juli in de avond) weer terug vliegen naar Amsterdam. Joehoe! Krijg al helemaal zin om te reizen.

Om het mindere nieuws van het begin maar te vergeten, heb ik ook nog goed nieuws! De week na Sumatra had ik een sollicitatiegesprek met Basisschool de Elzen in Tilburg. Ik heb al eerder stage gelopen op deze school en wilde hier ook enorm graag terug. We moeten nu als derde jaar Pabo-studenten zelf solliciteren naar een afstudeerstage of een (betaalde) LIO-stage. Voor ik naar Indonesië kwam had ik heel het derde jaar al afgerond en alle toetsen behaald. Ik kon dus solliciteren naar een LIO-stage voor aankomend schooljaar. Dit was natuurlijk ook de reden dat ik alles afgerond wilde hebben voordat ik vertrok. En je raadt het natuurlijk al (anders zou het geen goed nieuws zijn), ik ben uit de 8 kandidaten gekozen!! Vanaf eind augustus krijg ik samen met een duo-partner een eigen klas. Op donderdag en vrijdag zal ik dan alleen voor de klas staan. Ik heb er enorm veel zin in, al kan ik het nog steeds bijna niet geloven. Dit compenseert mijn grote-circus-been-verhaal wel een beetje toch?

Arm ben je niet zonder geld, maar zonder dromen.

Kus.

  • 02 Juni 2014 - 16:42

    Judith:

    Lieeef Moniqueje toch! Je hebt je DNA wel achtergelaten in Indonesië al is het maar in de vorm van huiddonaties aan het asfalt! Hopelijk geneest het snel en loop je weer snel te stralen zoals op eerdere foto's!

    Nog van harte gefeliciteerd met je stage plaats! (ik weet niet of ik dat via de app al had gedaan, maar bij deze haha)

    De reisplannen klinken super gaaf... dan is het einde ook meteen in zicht. Dat is toch wel raar!
    Geniet maar van alle momenten, het afscheid op school en de leraren, de laatste weekendjes, het 'rustig aan doen met het pootje omhoog' want dat zal de komende maanden anders zijn! En daarna als een echte tourist met de rugzak rondtouren/trekken. De afgelopen vier maanden waren al een hele levenservaring maar de maanden reizen zullen dat ook zeker zijn! En Bali is vast en zeker een mooie afsluiter.

    Dikke kus van je schoonzus!

  • 02 Juni 2014 - 16:43

    Gerrie Scheffers:

    Nou wat een verhaal weer Tja zonder schade was je ook wel wijs geworden hoor.
    Maar goed t is weer een leuk verslag en gezellig om te lezen. Er staan wel een paar bekende uitspraken in die ik meer gehoord heb. Is wel grappig.
    Nou ik wens je veel sterkte bij t afscheid van je school en een hele fijne vakantie.

  • 02 Juni 2014 - 17:44

    Hanneke Dielis:

    Monique'ske toch.. Wel voorzichtig zijn hoor! Want we zien je wel graag heelhuids hier terug!
    Ach, een beetje bloed mag de pret niet drukken. Zo kun je (verplicht) goed uit rusten zodat je met volle energie op reis kunt :)
    Dat het achteraf mooi wonen is heb ik sinds afgelopen week trouwens ook door ;)
    Kussen uit Westelbeers!!

  • 02 Juni 2014 - 18:12

    Jacqueline Pietjouw :

    Gelukkig valt de schade mee, maar je moet wel voorzichtig zijn op infectie. Dus goed schoonmaken en desinfecteren. Je nieuwe reis klinkt wel goed. Maar nu niet meer gewond raken. Heel veel plezier nog. Xxxxx jac

  • 02 Juni 2014 - 18:20

    Dorothé:

    Ha stunt buurvrouw,

    Ik dacht dat wij alleen kinderen hadden die brokkenpilootjes zijn, maar jullie pap en mam hebben er ook 1 haha. Wel vervelend, maar hopelijk snel letterlijk en figuurlijk weer op de been! Heel fijn dat je al een stage plek hebt, weer een zorg minder. Dus lekker weer verder genieten.

    Ik wens je een leuke afsluiting daar en een heeeeeeeeele prettige vakantie! Heel veel leuke dingen gaan doen!!!

    Groetjes,
    De buurtjes en een knuffel van de kids

  • 02 Juni 2014 - 21:21

    Simone :

    Schatteke toch! Niet fijn hoor, denk wel aan je! Nu is het wel gedaan met die pech he! Maar gelukkig heb je nog heel veel tijd om te genieten en eerst even goed uitrusten! Zou nu wel even een dikke zussen knuffel willen! Nog even heel veel genieten en dan ga ik je nog even heel erg missen!! Kusje voor m'n zusje xx

  • 03 Juni 2014 - 09:31

    Mama:

    Hoi, hoi.............weer een leuk geschreven verhaal (inhoud iets minder). Het is telkens super leuk om te lezen. Nu je toch iets minder kunt doen, kun je nog wel een verhaal schrijven. Iedereen zit steeds popelen om weer een verhaal van jou te kunnen lezen...........
    Maar meisje, we zijn trots op je want ook al ben je ver weg je hebt toch maar weer een stageplek kunnen bemachtigen........super.
    Dikke knuffel -xxx-

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Monique

Actief sinds 21 Okt. 2013
Verslag gelezen: 786
Totaal aantal bezoekers 19506

Voorgaande reizen:

06 Februari 2014 - 31 Juli 2014

Yogyakarta

Landen bezocht: