Ingeburgerde pinda
Blijf op de hoogte en volg Monique
08 April 2014 | Indonesië, Jogjakarta
Een ingeburgerde pinda, zo kan ik mezelf ondertussen wel noemen. Ik ben hier inmiddels alweer 2 maanden, naar mijn idee best wel gewend aan de Indonesische cultuur. In deze twee maanden heb ik al veel mogen zien van het mooie Indonesië. De kleurplaat van Indonesië krijgt voor mij steeds meer kleur naarmate ik meer dingen met eigen ogen zie, beleef en ontdek. De afgelopen 2,5 week heb ik dan ook niet stil gezeten, in tegendeel. Stage begint gelukkig wat soepeler te lopen en ik voel me ook niet meer de 'bule' (blanke) voor de klas. Nu de kinderen weten dat ze voortaan Engels krijgen van Miss Monique, went dat denk ik ook snel. Al zijn het zo'n 10 kinderen meer dan in een gemiddelde Nederlandse klas en zitten ze ook zo'n 10x voller met energie, ik wen er wel aan. Ze zitten vol enthousiasme en hebben heel veel discipline om te leren. Geen regels in de klas als 'steek je vinger op als je iets wilt zeggen', 'kinderen zijn stil wanneer de leerkracht praat' of 'blijf op je stoel zitten en ga niet door de klas rennen wanneer er wat wordt uitgelegd'. Af en toe moet ik een keer extra achter mijn oren krabben.. dat is namelijk wel iets anders dan in Nederland voor de klas. Maar daar ging ik voor naar Indonesië toch? Nieuwe ervaringen en uitdagingen. Dit valt er zeker onder en daar geniet ik van. Niet alles hoeft altijd makkelijk te zijn en zo min mogelijk energie te kosten. Na een ochtend stage is het batterijtje dan ook redelijk leeg, toch geen Duracell.. Dat batterijtje wordt wel weer opgeladen, ik geniet en leer.
Ook onze vrije tijd wordt nog steeds goed besteed. Het weekend na het paragliden hebben we een bezoekje gebracht aan de Jomblang grot. Met een tuigje aan werden we eerst 60 meter aan een touw naar beneden gebonjourd, in de hoop dat het allemaal goed vast zat gemaakt. Gelukkig heeft Eef ook geen last van hoogtevrees en vond ze het absoluut niet eng, uhum. Eenmaal veilig aangekomen beneden, werden we door een gids de prachtige grot mee in genomen. Een tocht in het pikkedonker tussen een soort modder door wat een flubberig geluidje maakte wanneer je je laars een stukje verder probeerde te zetten. Op de grond lagen houten plankjes, iedere stap die je zette moest je je best doen dat je voet daarop terecht zou komen. Uiteindelijk kwamen we ergens.. Dat 'ergens' zal ik proberen uit te leggen met woorden, al ben ik van mening dat je sommige dingen die je ziet en meemaakt niet met woorden uit kunt leggen. Je moet er eigenlijk zelf zijn geweest en het met eigen ogen gezien hebben. Al zal dat niet voor elke trouwe lezer van mijn reisverslagen een reële optie zijn, ik zal mijn best doen. Het zonlicht schitterde tussen de bomen door de grot in, wat echt voor een perfect beeld zorgde. Onder ons liep er een klein riviertje waar het water lekker rond spetterde. Zo'n beeld met een rustgevend geluidje op de achtergrond, heerlijk. Alles wat er te zien was, was gewoon prachtig. Jullie zullen het met deze omschrijving moeten doen, ik kan het niet beter! Op de terugweg moesten we die 60 meter natuurlijk ook weer omhoog.. het touw werd weer aan ons vastgemaakt en daar gingen we weer. Toen ik boven aan kwam, was ik toch wel een beetje verrast. 8 mannen waren aan het touw trekken, alleen dan met Monique die er nog ergens aan hing. Gelukkig hebben ze hun werk goed gedaan.
Afgelopen weekend hebben we een weekend doorgebracht op een Kampung. Een soort dorpje buiten de drukke stad waar de mensen weer heel anders leven. Mensen die alleen een bamboe hutje hebben waar een bed in staat, en oja, buiten om de hoek onder een afdakje staat nog een pannetje waarin ze wat kunnen kokkerellen. Met allemaal genoeg rijst op voorraad komen ze hun dagen prima door. 's Ochtends komt er een scooter langs waarbij ze wat specerijen kunnen kopen en koken maar! Een leven dat wij ons eigenlijk niet meer voor kunnen stellen, zo primitief. Toen ik een lekkere wandeling aan het maken was op de Kampung werd ik uitgenodigd om binnen te komen. Een kopje thee werd er voor me gezet en een vrouw van zo'n 85 jaar verzorgde, zonder dat ik er naar vroeg, een compleet verzorgde massage. Dat was natuurlijk niet mis en daar zei ik geen nee tegen. Plezier dat het vrouwke had, prachtig! De dag erna kwamen we tijdens onze wandeling wat jongens tegen bij een bamboe goaltje. Daar moest natuurlijk een balletje getrapt worden. Vervolgens wilden ze dat we met ze mee gingen, nog steeds geen idee wat nou het uiteindelijke doel was. Daar zijn we namelijk, alweer, nooit aangekomen. Het was wel een groot avontuur. Ze haalden overal beesten vandaan en lieten ze aan ons zien en hebben zo'n twee uur door de bergen gelopen met 32 graden. De grootste avonturier van de vier klom onderweg een kokosnootboom in en twee anderen kwamen opeens aanzetten met een groot kapmes. De kokosnoot werd ter plekke geslacht en ik was weer voorzien van een drankje. Ook dit was weer een bijzonder mooi weekend.
Gisterenavond zijn we thuis gekomen van een weekend Karimunjawa. Twee volle dagen op pad geweest. Met een bootje hebben we verschillende eilanden bezocht. Van die eilanden die je alleen kent uit films, ik tenminste. Parel witte stranden en een helder blauwe zee. In totaal hebben we op vier verschillende plaatsen gesnorkeld en de onderwaterwereld mogen bekijken. We zwommen tussen de mega grote, kleine, kleurrijke, lichtgevende en scholen vissen door. Heel veel verschillend soort koraal en we mochten dan ook alles op het gemakje van dichtbij bekijken. Hier gaf ik dan ook mijn ogen de kost, dat zeggen oude mensen toch altijd? Nu snap ik wat ze bedoelen. Tussen het snorkelen door moest er natuurlijk ook ergens gegeten worden. Op de boot werd er een visdraad uitgegooid met wat voer eraan, zodat de vissen zouden bijten. Na een tijdje werd de vangst binnen gehaald, onze lunch. Op het volgende eiland werden deze vissen even in de olie gelegd en konden ze het vuur op. Ondertussen konden wij doen wat we wilden op het eiland. Een strandwandeling maken, bakken in het zonnetje, een klein dutje doen en met baby haaitjes zwemmen. Wij vermaakten ons wel. Even later verscheen het verse visje op ons bord met natuurlijk rijst, dat konden jullie ook wel raden denk ik. Ook zaten er dit keer groenten bij; worteltjes en bonen. Kwam wel redelijk dicht in de buurt van ons Ieneke haar kookkunsten, goed dus!
Vandaag is het gewone leven weer begonnen, ik kan er wel weer tegenaan.
Enjoy the little things in life. One day you'll look back and realize they were the big things.
Een knuffel van mij!
-
08 April 2014 - 09:56
Anke:
Wat een prachtig verhaaltje weer, en héle mooie foto's!!!!
-
08 April 2014 - 10:03
Ine:
Hallo meisje,
mijn kookkunsten dus nog nie vergeten!! Hahaha.
Maar je hebt weer een zéér mooi boeiend verhaal geschreven.
Dikke knuffel en een kus -xxx-
-
08 April 2014 - 10:08
Elly:
lieve kraai, weer treffend geschreven, wat je hebt meegemaakt , mail volgt als het lukt, we hebben nogal problemen met onze computer, maar we denken veel aan je hoor!
liefs en dikke kus wout en elly -
08 April 2014 - 11:47
Gerrie En Martien:
De verhalen blijven boeiend en leuk om te lezen. Wat een avonturen. Tja en dat je koken niet van een vreemde hebt verbaasd ons niets.
Veel plezier knuffel van ons
Martien en Gerrie -
08 April 2014 - 13:05
Hanneke:
Hey Meske!
Leuk stukje weer! Van een mooi stukje avontuur.
Geniet ervan! X -
08 April 2014 - 15:22
Margot:
Ha Pinda,
Onze pinda is na 3 maanden inmiddels ook al aardig ingeburgerd en kun je eigenlijk al geen pinda meer noemen. Fijn dat de klas ook aan jou begint te wennen en dat blank zijn niet meer het belangrijkste is, maar dat je gewoon een goede juf Engels bent.
En wat er allemaal op jouw pad komt, echt ongelooflijk. Ik moet bij Kampung een beetje denken aan een camping. Iedereen met zijn kookstelletje en barbecuetje voor zijn tent, de kinderen zijn lekker aan het voetballen, geweldig!
En heb je op de foto nu een blauwe zeester in je hand??
xx van ons -
08 April 2014 - 19:20
Simone:
Wauw!
Just like you said: Enjoy the little things in life. One day you'll look back and realize they were the big things!
Dus geniet ervan zusje! -
08 April 2014 - 20:54
Jacqueline:
Als je jou verslagen leest is het bijna of we er zelf bij zijn enne mocht de pabo niks worden dan kun je altijd nog schrijfster worden......have fun en veel groetjes van ons -
09 April 2014 - 21:25
Judith:
Ook hier een 'Wauw!'
Super mooi verhaal en nog mooiere foto's!! Heel indrukwekkend schoonzusje.
Geniet ervan!
Kus Judith -
09 April 2014 - 22:07
Jac :
Hoi Monique,
Het is echt leuk om jou verhaal te lezen, je beleeft heel wat.
Geniet er maar lekker van.
Gr. Jac -
11 April 2014 - 09:33
Michelle Gevers:
Mooi verhaal Monique. Echt leuk om te lezen dat je zo geniet van al het moois daar! Heel veel plezier nog!
X Michelle -
16 April 2014 - 19:34
Suzanne:
Hoi Monique,
Wat een verhalen...prachtig! Hou de balans tussen de energievretende Engelse lessen en de bountystranden maar goed vol, dan komt het allemaal goed!
Groetjes aan alle pabo-ers daar!
Suzanne -
20 April 2014 - 09:53
Leni Trommelen:
Ha Monique,
Je bent nu al echt ingeburgerd! Wat een mooie avonturen beschrijf je. Vooral dat beeld onderin die grot, prachtig lijkt me dat. Wel spannend hoor om in een tuigje naar beneden en naar boven te moeten. Ik weet niet of ik dat gedurfd had....Goed ook om te lezen dat je aardig begint te wennen aan je stagegroep.
Patrick v/d Brand is nu ook bij jullie volgens mij. Doe iedereen maar de groeten.
Leni Trommelen -
23 April 2014 - 21:40
Ingrid:
Hoi Monique,
Heb eindelijk de site gevonden, nadat jullie mam mij zaterdag nog eens vertelt heeft waar ik het precies kon vinden. Wat heb je al een hoop meegemaakt in de korte tijd dat je daar bent. Vind het heel stoer van jou dat je zo ver van huis bent . Nog een hele fijne tijd daar en ik blijf je verhalen lezen ! Ik hoop dat je weet wie ik ben (vriendin van Annemie en Jan-Peter ).
Groetjes Ingrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
